Έντονη ήταν η αντίδραση του ACR (American College of Radiology) Αμερικανικού Κολεγίου Ακτινολογίας και της SBI (Society of Breast Imaging) Εταιρίας Μαστού σε δημοσίευμα της British Medical Journal (Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση) που ισχυρίζεται πως η μαστογραφία δεν επηρεάζει τα ποσοστά θανάτων από τη νόσο. Οι ευρωπαίοι συγγραφείς της έκθεσης υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει πως η μαστογραφία συνδέεται άμεσα με τη μείωση των θανάτων από καρκίνο του μαστού.
Σε ανακοίνωσή της, η ACR και η SBI έγραψαν πως «αυτά τα συμπεράσματα έχουν μικρή σχέση ή ομοιότητα με τους προληπτικούς ελέγχους που γίνονται στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου έχει καλά τεκμηριωθεί η επίδραση της μαστογραφίας στην επιβίωση των γυναικών από καρκίνο του μαστού».

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου Maryland σε 15.000 νέες γυναίκες με καρκίνο του μαστού σε πρώιμο στάδιο, οι γυναίκες αυτές εμφανίζουν τα ίδια ποσοστά επιβίωσης είτε ακολουθούν συντηρητική θεραπεία, μερική δηλαδή μαστεκτομή με ακτινοβολίες είτε ολική μαστεκτομή. Τα αποτελέσματα της έρευνας που στηρίζονται σε ανάλυση δεδομένων παρουσιάστηκαν από τους επικεφαλής της Steven J. Feigenberg, M.D. και Stewart Greenebaum, ακτινολόγους – ογκολόγους, στο συμπόσιο για τον καρκίνο του μαστού τον Σεπτέμβριο στο Σαν Φραντσίσκο και είναι η μεγαλύτερη που έχει έως σήμερα διεξαχθεί και αφορά στη σύγκριση της επιβίωσης των νέων γυναικών με πρώιμο καρκίνο του μαστού που ακολούθησαν είτε μερική είτε ολική μαστεκτομή.

Γυναίκες που εκτίθενται στον ήλιο τρεις ώρες καθημερινά μπορούν να μειώσουν κατά το ήμισυ τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Σύμφωνα με καναδούς ερευνητές από το Cancer Care Ontario, η μελέτη τους έδειξε τη θετική επίδραση της βιταμίνης D στην προστασία από τον καρκίνο και πως η έκθεση στον ήλιο για 21 ώρες την εβδομάδα από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο μειώνει αξιοσημείωτα την ανάπτυξη όγκων. Τα αποτελέσματα της έρευνας βασίστηκαν στη σύγκριση μεταξύ γυναικών που ανέπτυξαν καρκίνο του μαστού και γυναικών ίδιας ηλικιακής ομάδας που δεν νόσησαν. Καθεμία από τις γυναίκες αυτές ανέφερε τις ώρες έκθεσής της στον ήλιο κατά τη διάρκεια τεσσάρων περιόδων της ζωής τους – κατά την εφηβεία, στα 20, στα 30, στα 40 και τα 50, και από τα 60 έως τα 75 τους χρόνια.