1 στις 8. Σύμφωνα με στοιχεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, περίπου 55.000 γυναίκες ετησίως διαγιγνώσκονται με καρκίνο μαστού στη χώρα, κάνοντας τη νόσο τον πιο διαδεδομένο καρκίνο.

Είναι όλα αλήθεια. Ωστόσο, ο εντοπισμός ενός όγκου σε οποιαδήποτε περιοχή στον μαστό ή γύρω από αυτόν, στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν είναι κακοήθης και δεν αποτελεί καρκίνο.

Συχνά, ανάλογα με τις συνήθειες της κάθε γυναίκας
Κάθε γυναίκα θα πρέπει να εξοικειώνεται με την αίσθηση και την εικόνα των μαστών της και να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται αλλαγές, όποτε και εάν συμβαίνουν. Γιατί είναι σημαντικό να ελέγχουμε για τυχόν αλλαγές σε τακτική βάση, ανάλογα με τον ρυθμό και τις συνήθειες της κάθε γυναίκας.

1. Αντιιδρωτικά και αποσμητικά
Αλήθεια ή Μύθος
Μύθος: Δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις έως σήμερα που να επιβεβαιώνουν χωρίς αμφιβολία ότι τα αντιϊδρωτικά, που μπλοκάρουν τους ιδρωτοποιούς αδένες, μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο μαστού.

2. Στηθόδεσμοι με μπανέλες
Αλήθεια ή Μύθος
Μύθος: Ένας κατάλληλος στηθόδεσμος στηρίζει τον μαστό, ενώ ένας ακατάλληλος, μπορεί να προκαλέσει πόνο στους μαστούς και στην πλάτη και αίσθημα δυσφορίας, αλλά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να οδηγήσει σε καρκίνο μαστού.

3. Τα χτυπήματα και οι μώλωπες
Αλήθεια ή Μύθος
Μύθος: Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι τα χτυπήματα ή οι μελανιές μπορεί να οδηγήσουν σε κακοήθεια στον μαστό. Ωστόσο, κάποιες φορές, εξαιτίας ενός χτυπήματος, οι γυναίκες μπορεί να ψηλαφήσουν έναν όγκο.

4. Τα επιθέματα σιλικόνης
Αλήθεια ή Μύθος
Μύθος: Τα επιθέματα σιλικόνης ή άλλων ουσιών που χρησιμοποιούνται στην προσθετική στήθους ή σε αποκαταστάσεις έπειτα από μαστεκτομή, δεν έχουν αποδειχθεί αιτία κινδύνου για ανάπτυξη καρκίνου στον μαστό. Ωστόσο, τα επιθέματα μπορεί να δυσχεράνουν τη διάγνωση της νόσου, κυρίως τον εντοπισμό όγκου σε αυτοψηλάφηση.

5. Τα κινητά τηλέφωνα και οι συσκευές μικροκυμάτων
Αλήθεια ή Μύθος
Μύθος: Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν πως η ακτινοβολία από κινητά τηλέφωνα, τηλεοράσεις, φούρνους μικροκυμάτων και κομπιούτερ αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου στον μαστό.

Οι περισσότεροι όγκοι στον μαστό είναι καλοήθεις, με τους κυριότερους από αυτούς να είναι είτε ινοκυστικές αλλοιώσεις, είτε κύστες. Εάν εντοπίσετε οποιονδήποτε όγκο στον μαστό ή άλλες αλλαγές σε έναν από τους δύο μαστούς ή και στους δύο, ενημερώστε αμέσως τον γιατρό σας.

Οι γιατροί συνήθιζαν να συστήνουν την αυτοψηλάφηση μαστού να γίνεται μία φορά τον μήνα. Ωστόσο, η έρευνα έχει δείξει πως η πρακτική αυτή δεν βοήθησε στον πρώιμο εντοπισμό της νόσου. Η Αμερικάνικη Εταιρεία για τον Καρκίνο συστήνει στις γυναίκες να μάθουν πολύ καλά πώς είναι η εικόνα και η αίσθηση των μαστών τους και να ενημερώνουν τον γιατρό τους για οποιαδήποτε αλλαγή της εικόνας και της αίσθησης διακρίνουν.

Οι γυναίκες που έχουν οικογενειακό ιστορικό καρκίνου μαστού διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο. Ο κίνδυνος αυτός γίνεται διπλάσιος εάν οι συγγενείς που έχουν νοσήσει είναι πρώτου βαθμού (μητέρα, αδελφή, κόρη), ενώ εάν έχουν νοσήσει δύο μέλη πρώτου βαθμού της ίδιας οικογένειας, τότε ο κίνδυνος είναι πέντε φορές μεγαλύτερος.

Ο καρκίνος εξ’ ορισμού προκαλείται όταν μη φυσιολογικά κύτταρα ξεκινούν να αναπτύσσονται εκτός ελέγχου. Τα φυσιολογικά κύτταρα διαιρούνται σε τακτικούς ρυθμούς και τελικά πεθαίνουν δίνοντας τη θέση τους σε νέα κύτταρα. Τα καρκινικά κύτταρα συνεχίζουν να αναπτύσσονται και να παράγουν νέα κύτταρα, αντικαθιστώντας τα φυσιολογικά, υγιή κύτταρα. Τα καρκινικά κύτταρα μπορούν επίσης να εξαπλωθούν σε άλλα σημεία του σώματος (μετάσταση), κάτι που δεν συμβαίνει με τα υγιή κύτταρα.

Το Διηθητικό πορογενές καρκίνωμα απαντάται στο 80% των περιστατικών διάγνωσης καρκίνου μαστού. Αυτός ο τύπος καρκίνου ξεκινά στους γαλακτοφόρους πόρους του μαστού και τελικά διεισδύει στο λιπώδη ή ινώδη ιστό του μαστού. Τα καρκινικά κύτταρα έχουν τότε τη δυνατότητα να εξαπλωθούν (μετάσταση) σε άλλα μέρη του σώματος.

Οι καλοήθεις όγκοι δεν αποτελούν καμία μορφή καρκίνου και για αυτόν τον λόγο δεν εξαπλώνονται σε άλλα μέρη του σώματος. Δεν έχουν την ιδιότητα της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης, όπως οι κακοήθεις όγκοι, και δεν μπορούν να αναπτυχθούν διηθούμενοι μέσα σε άλλους ιστούς. Οι καλοήθεις όγκου συνήθως δεν επανεμφανίζονται αφού αφαιρεθούν χειρουργικά.

Παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου μαστού που εντοπίζονται στον τρόπο ζωής περιλαμβάνουν:

• Την κατανάλωση αλκοόλ
• Το υπερβολικό βάρος ή την παχυσαρκία
• Η πρώτη εγκυμοσύνη σε ηλικία άνω των 30 ετών
• Η έλλειψη άσκησης
• Η χρήση ορισμένων αντισυλληπτικών
• Η ορμονική υποκατάσταση μετά την εμμηνόπαυση, ειδικότερα η χορήγηση οιστρογόνων και προγεστερόνης.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου που δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτούς:

• Το γυναικείο φύλο
• Η ηλικία άνω των 55 ετών
• Κληρονομούμενα γονίδια, όπως το BRCA1 και BRCA1 και άλλα
• Το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου μαστού
• Οι πυκνοί μαστοί
• Ορισμένες παθήσεις υψηλού κινδύνου
• Πρόωρη έναρξη της εμμήνου ρύσης
• Εμμηνόπαυση μετά τα 55 έτη της ηλικίας
• Ακτινοβολία στην περιοχή του θώρακα

Ο πόνος στον μαστό δεν αποτελεί σύμπτωμα εμφάνισης καρκίνου. Ορισμένες φορές, ο καρκίνος μαστού εντοπίζεται κατά τη διάρκεια απεικονιστικού ελέγχου, όταν ακόμη η βλάβη είναι ελάχιστη ή μικρή και δεν παράγει συμπτώματα, από τα οποία το πιο σύνηθες είναι η εμφάνιση ογκιδίου.

Η σωστή απάντηση είναι να κλείσετε άμεσα ραντεβού με το γιατρό σας. Βεβαίως δεν θα πρέπει να πανικοβληθείτε. Διότι οι περισσότεροι όγκοι ή μάζες στον μαστό δεν είναι καρκίνοι.

Στο μαστό, το άνω μέρος του στήθους και τη μασχαλιαία περιοχή. Ο μαστός περιλαμβάνει 15 με 20 αδένες που αποτελούνται από λόβια μέσα στα οποία παράγεται το γάλα και γαλακτοφόρους πόρους (σωληνάρια), μέσα από τους οποίους το γάλα μεταφέρεται στη θηλή. Η εικόνα των λοβίων και των αγωγών προσομοιάζει με τα κλαδιά ενός δέντρου. Ο καρκίνος μαστού συνήθως ξεκινά μέσα στα λόβια του μαστού και στους πόρους.

Το σωματικό βάρος, ο δείκτης μάζας σώματος, το λίπος και η κατανομή του λίπους στο σώμα αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη καρκίνου στο μαστό και πιο συγκεκριμένα την αύξηση του κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου μαστού θετικού τους υποδοχείς οιστρογόνων (ER+). Επιπλέον, οι παράγοντες αυτοί επηρεάζουν διαφορετικά τις γυναίκες ανάλογα με τα διαφορετικά στάδια της ζωής τους.

Η πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως είναι οι καρδιαγγειακοί νόσοι. Ωστόσο, ο καρκίνος μαστού είναι η δεύτερη στη σειρά αιτία θανάτου στις γυναίκες, παγκοσμίως. 1 στις 8 γυναίκες διαγιγνώσκεται κάθε χρόνο με καρκίνο μαστού, ενώ η νόσος αποτελεί τον πιο συχνά διαγνωσμένο καρκίνο στις γυναίκες.

Όλα τα παραπάνω. Ενώ η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο ανάπτυξης και τον τύπο του καρκίνου, οι περισσότερες περιπτώσεις περιλαμβάνουν και χειρουργική επέμβαση (τοπική θεραπεία) και συνδυασμό συστηματικών θεραπειών (ανοσοθεραπεία, χημειοθεραπεία, στοχευμένη θεραπεία). Όπως είναι έκδηλο από το όνομά της, η ανοσοθεραπεία είναι μία εξατομικευμένη θεραπεία που χρησιμοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενή για να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα. Η στοχευμένη θεραπεία θεωρείται μία νεώτερη, πιο ενισχυμένη εκδοχή της χημειοθεραπείας. Η χημειοθεραπεία με φάρμακα επιτίθεται και στα «υγιή» και στα «καρκινικά», ταχέως διαχωριζόμενα κύτταρα. Τα φάρμακα αυτά εστιάζουν στην αναστολή του κύκλου των κυττάρων, καταστρέφοντας είτε το DNA ή το RNA τους. Η στοχευμένη θεραπεία βασίζεται στα μοναδικά χαρακτηριστικά των καρκινικών κυττάρων, όπως για παράδειγμα στις πρωτεΐνες που ευνοούν την ταχεία και μη φυσιολογική ανάπτυξη των κυττάρων και στη διαφοροποίηση μεταξύ των φυσιολογικών και των καρκινικών κυττάρων.

Σωστό. Οι νεώτερες γυναίκες υποφέρουν από πιο επιθετικές μορφές της νόσου, όπως και από πιο ανεπτυγμένα στάδια της νόσου και μεγαλύτερους όγκους, τη στιγμή της διάγνωσης. Οι γυναίκες σε νεαρή ηλικία δεν υποβάλλονται σε απεικονιστικούς ελέγχους μαστών, γεγονός που εξηγεί σε έναν βαθμό τα προχωρημένα στάδια της νόσου που συνδέονται με την ηλικία. Ωστόσο, η έλλειψη εντοπισμού της νόσου δεν εξηγεί τις αιτιολογικές διαφορές μεταξύ νεώτερων και μεγαλύτερων σε ηλικία γυναικών, οι οποίες διαγιγνώσκονται με καρκίνο μαστού.

12% με 47%: Το ποσοστό των γυναικών με καρκίνο μαστού που βιώνει ψυχική ένταση κυμαίνεται μεταξύ 12% με 47%. Το εύρος του ποσοστού εξαρτάται από το στάδιο της διάγνωσης και από την εξέλιξη της ψυχικής έντασης, η οποία μπορεί να εξελιχθεί από άγχος σε κατάθλιψη. Για την αντιμετώπιση του άγχους, η ασθενής πρέπει να αναζητήσει τη βοήθεια που της ταιριάζει.